کسى تصور نکند که ما راه سازش با جهانخواران را نمى‏ دانیم. ولى هیهات که خادمان اسلام به ملت خود خیانت کنند! البته ما مطمئنیم که در همین شرایط نیز آنها که با روحانیت اصیل کینه دیرینه دارند و عقده ‏ها و حسادتهاى خود را نمى‏ توانند پنهان سازند آنان را به باد ناسزا گیرند. ولى در هر حال آن چیزى که در سرنوشت روحانیت واقعى نیست سازش و تسلیم شدن در برابر کفر و شرک است. که اگر بند بند استخوانهایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالاى دار برند، اگر زنده زنده در شعله ‏هاى آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستى‏ مان را در جلوى دیدگانمان به اسارت و غارت برند هر گز امان نامه کفر و شرک را امضا نمى ‏کنیم.

                                                                                                                                                                                                صحیفه امام ج21، ص98