در این مسائلْ امورى که مکروه است براى ما، امورى که سخت است شنیدنش، امورى که سخت است پایدارى درباره او، این شک ندارد که هست لکن وظیفه‏ اش است. یک مسأله این است که یک جمعیتى- فرض کن- ... براى‏ دنیا دارد این کار را مى‏ کند؛ اینها اگر ببینند که دنیایشان به زحمت است، آسایش ندارند، روز و شب کار مى‏کنند؟! خوب ما هم این طور است؟ این طور که نیست. براى اینکه اگر براى دنیا بود که نباید بروید توى آنجا خودتان را وقف کنید براى این زد و خوردهایى که به درد شما نمى‏ خورد. این براى خداست. پس ما یک وظیفه شرعى داریم انجام مى‏ دهیم؛ این وظیفه شرعى که انجام مى ‏دهیم [اگر] نتوانستیم، ما به وظیفه‏ مان عمل کردیم. حضرت امیر هم نتوانست معاویه را از بین ببرد ولى وظیفه ‏اش را عمل کرد. ما وظیفه‏ مان را عمل مى‏ کنیم، اگر توانستیم که کار را انجام بدهیم، خوب هم وظیفه ... ما که از پیغمبر بالاتر نیستیم، ما که از امیر المؤمنین بالاتر نیستیم، ما که از سید الشهداء بالاتر نیستیم؛ آن وظیفه ‏اش را عمل کرد، کشته هم شد؛ ما هم وظیفه‏ مان را عمل مى‏ کنیم. بنا بر این نباید ما از این مکروهاتى که پیش مى ‏آید [سستى به خود راه دهیم‏]
و من متوقعم که همه آقایان به خدا اتکا بکنند، به خدا توجه بکنند که با توجه به خدا این کارها حل مى‏شود و حل شد. و وحدت خودشان را حفظ کنند، و مأیوس نباشند و مشغول کارهاى خودشان باشند

                        صحیفه امام، ج‏7، ص: 52